Groch jary najlepiej rośnie na glebach żyznych, przewiewnych i umiarkowanie wilgotnych. Najlepsze są stanowiska kompleksu pszennego dobrego oraz zbożowo-pastewnego mocnego. Ważne jest, aby unikać gleb podmokłych i bardzo lekkich, ponieważ ograniczają rozwój brodawek korzeniowych, które odpowiadają za efektywne wiązanie azotu. Przed siewem warto zapoznać się z aktualnymi wynikami doświadczeń PDO, aby dobrać odmianę o stabilnym potencjale plonowania i odporności na wyleganie.
Uprawa przedsiewna powinna być wykonana na tyle wcześnie, aby ograniczyć utratę wilgoci i przygotować drobną, równą strukturę roli. Groch dobrze reaguje na gleby, na których stosowano w płodozmianie rośliny pozostawiające dużo resztek organicznych, np. zboża ozime czy kukurydza. Warto także zwrócić uwagę na możliwe następstwo po rzepaku, ponieważ na niektórych stanowiskach może wzrastać ryzyko wystąpienia chorób odglebowych.
Optymalny termin siewu i norma wysiewu
Wysoki plon w dużej mierze zależy od właściwego terminu siewu. Groch jary wysiewa się możliwie wcześnie, gdy tylko gleba pozwoli na wjazd maszyn. Wczesny siew sprzyja głębokiemu ukorzenieniu i zapewnia roślinom lepsze warunki do budowy plonu w okresach niższych temperatur. Zbyt późne wysianie może powodować obniżenie liczby strąków i mniejszą odporność na suszę.
Normę wysiewu dobiera się na podstawie MTZ i zdolności kiełkowania, ale w praktyce przyjmuje się zwykle 100–140 nasion na metr kwadratowy, zależnie od odmiany oraz jakości stanowiska. Głębokość siewu powinna mieścić się w zakresie 4–6 cm. Równe odstępy i precyzyjny wysiew to istotny czynnik ograniczający presję chwastów i ułatwiający dalszą pielęgnację.
Nawożenie zgodne z potrzebami roślin
Choć groch potrafi wiązać azot atmosferyczny, początkowo wymaga niewielkiej dawki startowej tego pierwiastka. Najczęściej stosuje się do 20–30 kg N/ha, co stymuluje rozwój młodych roślin, zanim w pełni zadziała symbioza z bakteriami brodawkowymi. Znacznie większe znaczenie mają fosfor i potas – ich optymalny poziom w glebie warunkuje prawidłowy rozwój korzeni, kwitnienie oraz wielkość zawiązywanych strąków.
Prawidłowe pH gleby jest jednym z najważniejszych czynników decydujących o powodzeniu uprawy. Optymalny odczyn to 6,5–7,0, ponieważ przy takim zakresie bakterie brodawkowe działają najwydajniej. Jeśli analiza gleby wykaże zakwaszenie, warto zastosować wapnowanie na rok przed planowaną uprawą. Wskazane jest także dostarczenie mikroelementów, zwłaszcza molibdenu i boru, które wpływają na proces wiązania azotu i rozwój generatywny.
Ochrona przed chwastami, chorobami i szkodnikami
Groch jary jest stosunkowo wrażliwy na zachwaszczenie w początkowych fazach wzrostu. Dlatego zaleca się wykonanie zabiegów odchwaszczających jeszcze przed wschodami lub krótko po nich, w zależności od zastosowanego preparatu. W uprawach prowadzonych w technologii uproszczonej warto wykonać dodatkowe bronowanie, które poprawia napowietrzenie i ogranicza konkurencję chwastów.
W sezonie trzeba zwracać uwagę na możliwość porażenia przez mączniaka rzekomego, askochytozę oraz fuzariozy. W warunkach wysokiej wilgotności choroby te mogą szybko rozprzestrzeniać się w łanie, dlatego plantację należy systematycznie monitorować. W przypadku presji szkodników najczęściej obserwuje się mszyce oraz strąkowca grochowego. Szybka reakcja na pierwsze objawy ogranicza straty ilościowe i jakościowe, a dodatkowo ułatwia utrzymanie wysokiego potencjału plonu.
Prawidłowe prowadzenie łanu i znaczenie wilgotności
Choć groch jest rośliną stosunkowo odporną na okresowe braki opadów, jego wrażliwość rośnie w czasie kwitnienia i zawiązywania strąków. Na stanowiskach szczególnie narażonych na susze warto rozważyć wcześniejszy siew, który pozwala wykorzystać zapasy zimowej wody. Rośliny prowadzone w optymalnej obsadzie lepiej znoszą stresy wodne i są mniej podatne na wyleganie.
Odpowiednia struktura łanu ma ogromne znaczenie również dla późniejszego zbioru. Odmiany o silniejszym ulistnieniu wymagają utrzymania niższej obsady, aby zapewnić im lepszy dostęp światła. Równocześnie należy unikać zbyt wysokiego nawożenia azotowego, które sprzyja nadmiernemu wzrostowi wegetatywnemu i wyleganiu. Warto pamiętać, że doradcze portale rolnicze, takie jak Agroprofil.pl, regularnie publikują aktualne praktyki dotyczące ochrony i prowadzenia łanu.
Zbiór i czyszczenie plonu
Moment zbioru należy dopasować do dojrzewania odmiany oraz warunków w sezonie. Najlepszy czas to ten, gdy większość strąków ma suche, twarde nasiona, a rośliny zaczynają wyraźnie żółknąć. Zbyt wczesny zbiór powoduje większą wilgotność nasion, a zbyt późny – ich osypywanie. Dobrze ustawiony kombajn to nie tylko wyższa jakość plonu, lecz także mniejsze straty podczas koszenia.
Po zbiorze zaleca się czyszczenie nasion z zanieczyszczeń mineralnych i resztek roślinnych. Wyrównanie partii zwiększa jej wartość handlową oraz ogranicza ryzyko rozwoju chorób magazynowych. Odpowiednia wilgotność przechowalnicza powinna wynosić ok. 14 procent, co zabezpiecza ziarno przed pleśnią i pozwala zachować jego parametry do momentu sprzedaży lub siewu w kolejnym sezonie.
Napisz komentarz
Komentarze